In sommige sectoren waar de tewerkstellingsplaats niet vast is bepaald, hebben de werknemers recht op een mobiliteitsvergoeding. Het gaat met andere woorden over werknemers die op werven werken en vaak onderweg zijn om op hun werkplaats te geraken. De tijd van de verplaatsing naar de werf wordt vergoed door de mobiliteitsvergoeding.
Op deze mobiliteitsvergoeding moeten geen RSZ-bijdragen worden betaald indien aan de volgende voorwaarden is voldaan:
- het systeem van de mobiliteitsvergoeding is voorzien in een sectorale cao. Dit is bijvoorbeeld het geval in de bouw (PC 124) en de sector van de elektriciens (PC 149.01);
- de vergoeding mag een wettelijk bepaald maximumbedrag per kilometer afstand tussen de woonplaats en de werkplaats niet overschrijden.
De RSZ besliste reeds eerder om het maximumbedrag vanaf 1 juli 2024 te verhogen van € 0,1579 naar € 0,1929 per km. In een circulaire van 17 juli 2024 bevestigt de fiscus nu dat dit verhoogde bedrag van € 0,1929 per km vanaf 1 juli 2024 ook wordt gevolgd voor wat betreft de fiscale behandeling van de mobiliteitsvergoeding.
Wanneer de bovenstaande voorwaarden zijn vervuld én de plaats van tewerkstelling zich op tenminste 5 km van de woonplaats bevindt, dan vormt de mobiliteitsvergoeding slechts voor 50% van het bedrag een belastbare bezoldiging. De overige 50% vormt immers een terugbetaling van kosten eigen aan de werkgever.
Het niet-belastbare gedeelte dat wordt geacht overeen te stemmen met kosten eigen aan de werkgever mag niet lager zijn dan € 12,39 per effectief gepresteerde maand. Elke fractie van een maand telt voor een volledige maand.
Bron: Koninklijk besluit van 18 mei 2024 tot wijziging van artikel 19, § 2, 4°, c), van koninklijk besluit van 28 november 1969 tot uitvoering van de wet van 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders, BS 28 mei 2024 en circulaire 2024/C/49 van 17 juli 2024 over de fiscale behandeling van de mobiliteitsvergoeding.